Konferencja Prasowa

Sala stampa Vaticana 29-01-2016

Print Mail Pdf

7H7B7594

KONFERENCJA PRASOWA

 

Watykan, 29 stycznia 2016

Od otwarcia Drzwi Świętych w Bazylice św. Piotra upłynęły już dwa miesiące. W tym czasie zostały również otwarte Bramy miłosierdzia na całym świecie. Liczny udział wiernych, którzy z radością i wielkim entuzjazmem uczestniczyli w tych wydarzeniach, potwierdza, jak bardzo trafiona była decyzja Papieża Franciszka o ogłoszeniu Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia. Wiele pozytywnych sygnałów dociera do nas z Kościołów lokalnych, które przezywają ten moment łaski jako formę odnowienia i szczególny czas dla nowej ewangelizacji.

Każdego dnia otrzymujemy tysiące zdjęć i relacji które potwierdzają zaangażowanie oraz wiarę ich uczestników. Znaczna liczba pielgrzymów dociera również do Rzymu. Według dostępnych nam danych, które są codziennie weryfikowane, do dnia dzisiejszego wzięło udział we wszystkich wydarzeniach jubileuszowych 1.392.000 wiernych. Około 40% pielgrzymów przybywa zza granicy. Dominuje język hiszpański oraz francuski, ale mamy tez rejestracje z Bangladeszu, Hong Kongu, Korei, Kenii, Mozambiku, Salwadoru, Nowej Zelandii, Argentyny, Meksyku, Wysp Fidżi, Rosji, Białorusi, Seszeli, Sri Lanki, Wybrzeża Kości Słoniowej, Czadu, Kuwejtu, Stanów Zjednoczonych, Albanii... Zaznaczam, że nie jest to jednakowoż kryterium do oceniania, czy Jubileusz jest sukcesem czy też nie. Rok Święty Miłosierdzia przekracza bowiem cyfry i ma za zadanie dotknąć serca oraz umysły tak, aby ludzie pojęli wielką miłość, z jaką Bóg staje się obecny w ich codziennym życiu. To czas sprawdzania naszego życia i naszej wiary, naszej zdolności do nawrócenia oraz odnowienia, które rozpoczyna się od wzroku utkwionego na tym, co najważniejsze. Bilansu ogólnego Jubileuszu nie robi się oczywiście po dwóch miesiącach, lecz po jego zakończeniu. Jakiekolwiek podsumowanie w tym momencie byłoby fragmentaryczne, prowizoryczne oraz niepotrzebnie zaprzątające nasza uwagę.

 

W międzyczasie Papież Franciszek dokonał już dwóch szczególnych znaków, świadcząc w sposób konkretny o miłosierdziu: w piątek 18 grudnia otworzył Bramę miłosierdzia w noclegowni „Don Luigi di Liegaro”, odprawiając Świętą Eucharystię w refektarzu; natomiast 15 stycznia pojechał z wizytą do domu opieki dla osób starszych „Bruno Buozzi” w Torrespaccata, a następnie poszedł do Domu „Iride”, aby pozdrowić chorych będących w stanie wegetatywnym, przy których czuwają ich rodziny. Znaki te mają wymiar symboliczny, szczególnie w społeczeństwie, które przejawia dziś rożne zapotrzebowania. Znaki te są swego rodzaju prowokacją do zweryfikowania tych jakże wielu trudnych sytuacji obecnych w naszych miastach, udzielając małej odpowiedzi poprzez poświęcenie uwagi oraz pomoc.

Dwa wydarzenia w sposób szczególny przykuwają naszą uwagę. Pierwsze dotyczy obecności w Rzymie relikwii św. Ojca Leopolda Mandicia oraz św. Ojca Pio z Pietrelciny. Łatwo zrozumieć wagę tego wydarzenia, które ukazuje historię tych dwóch świętych całkowicie oddanych służbie miłosierdzia Bożego. Ojciec Leopold (1866-1942), kanonizowany przez Jana Pawła II 16 grudnia 1983 roku, jest mniej znany od Ojca Pio, choć jego sława jako świętego wykracza poza Kościół z Padwy, gdzie przeżył on znaczną część swojego życia. Był on narodowości chorwackiej i poświęcił całe swoje życie służbie w konfesjonale. Przez ponad 30 lat ojciec Leopold spędzał codziennie od 10 do 15 godzin w malutkiej celi, która była konfesjonałem dla tysięcy osób. Ludzie znajdowali w jego postawie szczególne świadectwo przebaczenia i miłosierdzia. Niektórzy z jego współbraci wytykali mu, iż był ignorantem i zbyt łaskawie odpuszczał grzechy bez odpowiedniego rozeznania. Na taki zarzut ojciec Leopold odpowiadał prosto i pokornie: „Ten zły przykład, o Panie, to właśnie Ty sam mi dałeś. Ja natomiast jeszcze nie doszedłem do takiego szaleństwa, żeby umrzeć za dusze tak jak Ty. Ojciec Pio (1887-1968), również kanonizowany przez Jana Pawła II w 2002 roku, nie potrzebuje właściwie być przedstawiany. Biedny ojciec kapucyn, który spędził cale życie w San Giovanni Rotondo, nigdy nie wyjeżdżając z miasteczka. Z pewnością są takie osoby w Rzymie, które w ciągu życia ojca Pio przyprawiły go o cierpienie, ale jego świętość przeważyła. W ciszy posłuszeństwa stał się on również uprzywilejowanym świadkiem miłosierdzia, oddając całe swoje życie Sakramentowi Pojednania. Jesteśmy wdzięczni Ojcom Kapucynom, Biskupowi diecezji z Padwy oraz diecezji Manfredonia-Vieste-San Giovanni Rotondo, iż spełnili prośbę Ojca Świętego, który pragnął mieć tych dwóch świętych choć na kilka dni w trakcie Jubileuszu. Wdzięczność ta towarzyszy pewności, że wydarzenie to pozwoli tysiącom pielgrzymów na wyrażenie ich oddania tym świętym, znajdując jednocześnie pocieszenie w ich wstawiennictwu.

 

Program tego wydarzenia jest bardzo prosty. Relikwie przybędą do Rzymu 3 lutego i zostaną złożone w Kościele św. Wawrzyńca za Murami. Kościół będzie otwarty dla wiernych od godz. 15.00. Relikwie pozostaną w tym kościele do następnego dnia, do godz. 20.30, gdzie rodzina franciszkańska spotka się na kilku celebracjach. 4 lutego o godz. 22.00 w kościele św. Salwatora in Lauro rozpocznie się czuwanie. Modlitwa będzie kontynuowana w kolejnym dniu, 5 lutego. O godz. 14.00 zostanie odprawiona uroczysta Eucharystia po przewodnictwem Jego Ekscelencji Ks. Abpa Michele Castoro z diecezji Manfredonia-Vieste-San Giovanni Rotondo. O godz. 16.00 z kościoła św. Salwatora in Lauro wyruszy procesja z relikwiami świętych. Po przejściu Via della Conciliazione dotrą do Bazyliki św. Piotra, gdzie Kardynał Angelo Comastri, Archiprezbiter Bazyliki, wprowadzi je do Bazyliki i złoży w nawie centralnej przed Konfesją. W Bazylice relikwie pozostaną do 11 lutego. Tego dnia o godz. 7.30 zostanie odprawiona Eucharystia dziękczynna, po której święci powrócą do swoich kościołów. Chciałbym zwrócić przy tym uwagę, że 10 lutego, w Środę Popielcową, Bazylika będzie zamknięta ze względu na Audiencje Generalna, a po południu odbędzie się celebracja eucharystyczna z obrzędem posypania głów popiołem na rozpoczęcie Wielkiego Postu. Wszystkich, którzy chcą pomodlić się przy relikwiach świętych, zapraszamy do przejścia Drzwi Świętych w tych dniach w Bazylice św. Piotra.

 

Drugie wydarzenie dotyczy właśnie celebracji w Środę Popielcową, podczas której Ojciec Święty roześle Misjonarzy Miłosierdzia. Jak mówi o nich Bulla Misericordiae Vultus, Misjonarze „będą znakiem matczynej troski Kościoła o Lud Boży, aby wszedł on w głębokości bogactwa tej tajemnicy tak fundamentalnej dla naszej wiary. Będą to kapłani, którym udzielę władzy przebaczenia grzechów zarezerwowanych dla Stolicy Apostolskiej, aby podkreślić wielkość ich posłania. Będą przede wszystkim żywym znakiem tego, jak Ojciec przygarnia tych, którzy szukają jego przebaczenia. Będą Misjonarzami Miłosierdzia, ponieważ będą kształtować ze wszystkimi spotkanie pełne człowieczeństwa, źródło uwolnienia, bogate w odpowiedzialność za przezwyciężenie trudności i podjęcie nowego życia otrzymanego w Chrzcie świętym. W ich misji pozwolą się oni poprowadzić słowom Apostoła: « Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie » (Rz 11, 32)”.

Misjonarzami Miłosierdzia będą więc tylko niektórzy księża oraz ojcowie, którzy otrzymają to zadanie z rak Papieża. Staną się oni uprzywilejowanymi świadkami tego Nadzwyczajnego Jubileuszu. Nominuje ich sam Papież, a nie biskupi, powierzając im zadanie głoszenia piękna miłosierdzia Boga oraz bycia pokornymi i mądrymi spowiednikami, zdolnymi do udzielenia przebaczenia tym wszystkim, którzy przyjdą się wyspowiadać. Na cały świat zostanie rozesłanych ponad 1000 Misjonarzy, którzy pochodzą ze wszystkich kontynentów. W sposób szczególny chciałbym przywołać tych z najbardziej odległych krajów: Birma, Liban, Chiny, Korea Poludniowa, Tanzania, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Izrael, Burundi, Wietnam, Zimbabwe, Łotwa, Timor Wschodni, Indonezja, Tajlandia, Egipt... Będą również wśród nich kapłani rytów orientalnych, będących w łączności z Rzymem.

 

Spotkaliśmy się z wielka dyspozycyjnością księży, ale musieliśmy, niestety, ograniczyć ich liczbę, aby ukazać szczególny znak w jakim wyraża się wyjątkowość tego wydarzenia. Wszyscy Misjonarze otrzymali pozwolenie od właściwych Biskupów oraz Przełożonych zakonnych, będąc do dyspozycji tych, którzy poproszą o ich obecność w całym okresie jubileuszowym, a przede wszystkim w Wielkim Poście.

Do Rzymu przybędzie 700 Misjonarzy. Spotkają się oni z Ojcem Świętym 9 lutego, aby usłyszeć jak bardzo zależy mu na tej inicjatywie, która z pewnością jest jedną z najbardziej sugestywnych w tym Roku Miłosierdzia. 10 lutego Misjonarze Miłosierdzia będą koncelebrować wraz z Ojcem Świętym Eucharystie, podczas której zostaną rozesłani do wykonywania tej szczególnej funkcji, otrzymując mandat do udzielenia absolucji również z cenzur zarezerwowanych dla Stolicy Apostolskiej. Jako ciekawostkę chciałbym podać fakt, że jeden z księży z Australii, Ojciec Richard, odwiedzi 27 wspólnot w diecezji Maitland-Newcastle, gdzie znajduje się tylko jeden kościół, ale nie ma żadnego księdza. Przemierzając diecezje w swoim kamperze, jako „Misjonarz Miłosierdzia na kołach”! Znak tego, jak bardzo rzeczywistość Jubileuszu pragnie dotrzeć i przekazać bliskość oraz czułość Boga.

 

Z innych wydarzeń jubileuszowych chciałbym jeszcze przekazać kilka słów o pierwszej Audiencji Generalnej na Placu św. Piotra, która odbędzie się w sobotę 30 stycznia. Papież Franciszek wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu wiernych, którzy proszą o spotkania z nim. Dlatego też raz w miesiącu, jak to jest zaznaczone w oficjalnym kalendarzu, odbędzie się dodatkowa audiencja. Na te pierwsza audiencje sobotnia zapisanych jest już ponad 20 000 osób.

Szczególnym momentem będzie również Jubileusz Kurii Rzymskiej, który odbędzie się 22 lutego. W tym dniu w Auli Pawła VI Ojciec Marco Rupnik poprowadzi rozważania, po których procesyjnie, przez Plac św. Piotra, a następnie przez Drzwi Święte, pracownicy Kurii przejdą do Bazyliki św. Piotra, gdzie Ojciec Święty będzie przewodniczył Mszy Świętej o godz. 10.30.

Jubileusz idzie naprzód i jesteśmy pewni, ze zgodnie z pragnieniem Papieża Franciszka, staje się okazją, „aby w codzienności żyć miłosierdziem, które od zawsze Ojciec rozciąga nad nami.”